.svg)
از طعنه تا سکوت طولانی؛ چگونه رفتارهای پنهان رابطه را فرسوده می‌کنند؟
در روابط صمیمانه، اختلاف و سوء‌تفاهم اجتناب‌ناپذیر است — اما واکنش ما تعیین‌کننده عمق و دوام آن رابطه خواهد بود. مسئولیت‌پذیری رادیکال، راهی‌ست برای رشد فردی و ساختن پیوندی سالم‌تر، صادقانه‌تر و پایدارتر با شریک زندگی.
به گزارش پارسینه، به نقل از psychologytoday،به‌دلیل نزدیکی جسمی و عاطفی که در روابط صمیمانه وجود دارد، بروز اختلاف‌هایی ناشی از نیازهای برآورده‌نشده و سوء‌تفاهم‌ها امری اجتناب‌ناپذیر است. بیشتر زوج‌ها در مواجهه با این چالش‌ها از روش‌ها و مکانیزم‌هایی استفاده می‌کنند که در خانواده‌های اولیه خود آموخته‌اند. برخی از این راهکارها ناسالم و ناکارآمد هستند، مانند اجتناب، سلطه‌گری، سرزنش، اتهام‌زنی، تحلیل روانی و نصیحت‌کردن. اما آزاردهنده‌ترین واکنش، رفتارهای منفعلانه-تهاجمی است که معمولاً به‌صورت ناخودآگاه بروز می‌کند و شامل کناره‌گیری، طعنه‌زدن، شانه‌خالی‌کردن از مسئولیت، سکوت طولانی، پنهان‌کردن اطلاعات مهم، فراموش‌کردن توافق‌ها، نپذیرفتن اشتباهات و تحریف واقعیت (گس‌لایتینگ) می‌شود.
بسیاری از زوج‌ها باور ساده‌انگارانه‌ای دارند که عشق برای حل همه مشکلات کافی‌ست — و اگر عشق کافی باشد، شاید اصلاً مشکلی پیش نیاید. اما دلایل زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد عشق به‌تنهایی کافی نیست. اول اینکه مسائل حل‌نشده دوران کودکی که ناشی از نوعی بی‌توجهی یا آسیب هستند، در روابط متعهدانه سر باز می‌کنند. دوم اینکه توانایی ما برای کنار آمدن با تفاوت‌ها تحت فشار و استرس کاهش می‌یابد. سوم اینکه وقتی تصویر آرمانی‌مان از شریک زندگی‌مان فرو می‌ریزد، با واقعیت او مواجه می‌شویم — با نقص‌ها، نقاط ضعف رشدی و ویژگی‌های خاصی که حالا به‌وضوح دیده می‌شوند.
مسئولیت‌پذیری رادیکال
مسئولیت‌پذیری رادیکال، توصیفی جامع از رفتار و نگرش ماست. این رویکرد به شریک‌مان پیام می‌دهد: «من مسئولیت سهم خودم را در بروز این مشکل می‌پذیرم.» مهم‌تر از همه، این راهی‌ست برای آشتی با خودمان. چنین تعهدی باعث رشد فردی ما می‌شود، همراه با پذیرش عمیق توانایی‌ها و بخش‌هایی از وجودمان که نیاز به توسعه دارند. گاهی تنش در یک اختلاف، به‌اندازه یک نگاه تحقیرآمیز ساده است. بیایید با مؤلفه‌های مسئولیت‌پذیری رادیکال آشنا شویم:
گام‌ها:
- مواجهه با شرم:تا زمانی که شرم سمی را در خود حمل می‌کنیم، حتی گفتن «متأسفم» دشوار است، چه برسد به پذیرش مسئولیت کامل. بنابراین، باید ابتدا با شرمی که مانع مسئولیت‌پذیری‌مان شده، روبه‌رو شویم.
-تنفس:آگاهی از تنفس در لحظه بسیار مهم است. حبس‌کردن نفس باعث کاهش اکسیژن و افزایش تنش می‌شود.
تمرکز درونی:یعنی هماهنگی با دنیای درونی‌مان. شامل ردیابی احساسات، نشانه‌های جسمی مانند گرفتگی قفسه سینه، ضربان اطراف چشم، تنفس سطحی و همچنین داستان‌هایی که درباره خود، دیگران یا زندگی در ذهن داریم. هرچه بیشتر بدانیم چه چیزی را وارد رابطه کرده‌ایم، گزینه‌های بیشتری برای حل مسئله داریم — به‌ویژه اگر نیازمان برآورده نشده باشد.
- استفاده از پیام‌های «من»: یعنی به‌جای استفاده از «تو»، از «من» استفاده کنیم. پیام‌های «تو» مانند «تو گفتی…»، «تو نمی‌کنی…»، «تو فراموش کردی…» باعث می‌شوند شنونده احساس کند تعریف شده و فرصت معنا‌بخشی به تصمیماتش از او گرفته شده. در مقابل، پیام‌های «من» مانند «من شنیدم که گفتی…»، «خوشحال می‌شوم اگر در نظر بگیری…»، «مطمئن نیستم یادت بود…» تجربه شخصی را منتقل می‌کنند و به طرف مقابل فرصت پاسخ متفاوت می‌دهند.
- مدیریت تنش:اختلاف‌ها معمولاً با تنش همراه‌اند که ما را به واکنش سریع وادار می‌کند. مدیریت تنش یعنی تشخیص محل آن در بدن — شکم، قفسه سینه یا گلو — و تنفس در آن ناحیه. اگر تنش کاهش نیافت، به شریک‌تان اطلاع دهید که تنش زیادی دارید و نمی‌توانید در آن لحظه مسئولیت‌پذیر باشید. یک وقفه ۱۰ تا ۱۵ دقیقه‌ای کافی‌ست؛ اما کاملاً عقب‌نشینی نکنید.
- بخشش: خودتان را بابت سهم غیرسازنده‌ای که در اختلاف داشته‌اید ببخشید. شریک‌تان را نیز بابت حرف‌هایی که شاید مفید نبوده‌اند ببخشید. هر زمان که شاهد مسئولیت‌پذیری رادیکال از سوی شریک‌تان بودید، قدردانی خود را ابراز کنید.
مسئولیت‌پذیری رادیکال یعنی شیوه‌ای نو برای بودن با خود و با کسانی که دوست‌شان داریم. یعنی رها‌کردن الگوهای ارتباطی ناکارآمد و ورود به مسیر رشد عاطفی عمیق‌تر. این مسیر نیازمند کنجکاوی و شجاعت است — برای ترک منطقه امن و آغاز سفری صمیمانه. وقتی زوج‌ها متقابلاً به مسئولیت‌پذیری رادیکال متعهد می‌شوند، می‌توانند هر مدل حل تعارضی را با سهولت به کار بگیرند.
ارسال نظر