.svg)
وقتی طبیعت مجسمه‌سازی می‌کند؛ تماشای توفاهای فرازمینی در مونو+ فیلم
دریاچه مونو (Mono Lake) یکی از قدیمی‌ترین و منحصربه‌فردترین دریاچه‌های آمریکای شمالی است که با قدمتی بیش از ۷۶۰ هزار سال، در شرق کوه‌های سیرا نوادا در کالیفرنیا واقع شده است.
به گزارش پارسینه، این دریاچه شور و قلیایی است و هیچ خروجی طبیعی ندارد؛ تنها از طریق تبخیر آب از آن خارج می‌شود. مساحت آن حدود ۱۸۰ کیلومتر مربع و عمق متوسط آن ۱۷ متر است؛ اما در برخی نقاط تا ۴۸ متر نیز می‌رسد.
ترکیب شیمیایی خاص آن باعث شکل‌گیری برج‌های توفاشده که از سنگ آهک طبیعی ساخته شده‌اند و چشم‌اندازی فرازمینی ایجاد کرده‌اند. دریاچه فاقد ماهی است اما میزبان تریلیون‌ها میگوی آب‌شور و مگس‌های قلیایی است که غذای میلیون‌ها پرنده مهاجر را تأمین می‌کنند.
دو جزیره اصلی به نام‌های نگیت و پائوها در آن قرار دارند که حاصل فعالیت‌های آتشفشانی گذشته‌اند.
مردم بومیKootzaduka’a Paiute هزاران سال در اطراف این دریاچه زندگی کرده‌اند و از منابع طبیعی آن بهره می‌برده‌اند. در دهه ۱۹۴۰، انتقال آب به لس‌آنجلس باعث کاهش شدید سطح آب شد و نگرانی‌های زیست‌محیطی را برانگیخت.
تلاش‌های حفاظتی از دهه ۱۹۷۰ آغاز شد و منجر به محدودسازی برداشت آب و احیای نسبی دریاچه شد. امروزه دریاچه مونو به‌عنوان یک نماد حفاظت محیط‌زیست و مقصد گردشگری محبوب شناخته می‌شود.
ارسال نظر